SuperAngkor News | Cambodia News | Khmer News | World News | News | Health | Technoloy | Star | Travel

សព្វថ្ងៃនេះ គេអាចនិយាយបានថា នៅភូមិកោះក្របី១ និងភូមិព្រែកថ្មី១ ស្ថិតក្នុងសង្កាត់ព្រែកថ្មីខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ អាចដាំម្លិះបានផ្កា មកផ្គត់ផ្គង់ទីផ្សារនានា ក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញ បានទាំងមូល ព្រោះការដាំម្លិះ វាមានលក្ខណៈងាយស្រួល ហើយវាបានទទួលផល យ៉ាងតិចក៏បីឆ្នាំដែរ។

ដំណាំម្លិះ គឺទាមទារឲ្យអ្នកដាំ ត្រូវលើកដីស្រស់ ជាដីទីទួល ដែលមិនជាំទឹក ទាំងខែប្រាំង និងរដូវវស្សា ដើម្បីចៀសវាងការនាំឲ្យវាងាប់ ហើយកាដាំម្លិះមួយដង អាចទទួលផលផ្កា បានយ៉ាងហោចណាស់ពីបីឆ្នាំ រហូតដល់ប្រាំពីរឆ្នាំឯណោះ បើសិនជាគេថែវា បានល្អមិនឲ្យវា ជាំទឹក ឬលិចទិកនោះ។

អ្នកភូមិទាំងនោះ ភាគច្រើន មិនបានបណ្តុះកូនម្លិះ ដោយខ្លួនឯងទេ គឺគេទិញកូនពីអ្នកបណ្តុះកូនលក់ ដើម្បីយកមកដាំ។ ក្នុងកូនម្លិះមួយដើម តំលៃពី ប្រាំរយ ទៅ ប្រាំពីររយហាសិបរៀល។ ការដាំម្លិះ ត្រូវបានគេធ្វើឡើងនៅពេលល្ងាច ពីព្រោះ វាប្រសើរឡើងជាងពេលថ្ងៃ ដែលកូនម្លិះ មិនអាចទ្រាំទ្រនឹងកំដៅថ្ងៃ បណ្តាលឲ្យវាងាយនឹងងាប់។

បើនិយាយពីវិធីធ្វើដីដាំម្លិះវិញ គេមិនចាំបាច់ភ្ជួរ ឬកាប់ផ្លាកហាលដី ច្រើនដងទេ គឺភ្ជួរ ឬកាប់ផ្លាកដី តែមួយដង ហើយហាលពីមួយសប្តាហ៍ ទៅដប់ថ្ងៃ បានហើយ។ បន្ទាប់មក គេអាចពូនដី ជារង ឬ មិនបាច់ពូនរង ក៏បានដែរ គឺគេកាប់រណ្តៅរាក់ៗ មួយចប ឬ ពីរចប កាប់រួចដាក់កូនដាំ ស្រោចទឹក ជាការស្រេច។ គេដាំកូនម្លិះ ឃ្លាតពីគ្នាពីគុម្ពមួយ ទៅគុម្ពមួយទៀត ប្រវែងមួយម៉ែត្រ ទៅមួយម៉ែត្រកន្លះ។ ដើមម្លិះ គេដាំនៅលើដីវាល ឬគេអាចដាំ នៅតាមចន្លោះដើមមាន ក៏បានដែរ ឲ្យតែដីនោះ មិនលិចទឹក។

ឈ្មោះ ឈួន សុខឃឿន ភេទស្រី អាយុ ៣៦ឆ្នាំ ជាកសិករម្នាក់ ដែលប្រកបរបរដំណាំម្លិះ រស់នៅភូមិកោះក្របី១សង្កាត់ព្រែកថ្មី ខ័ណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ បានថ្លែងថា ដំណាំម្លិះ មិនពិបាកដាំទេ គឺងាយស្រួលដាំណាស់។ មុនដំបូង គេត្រូវជ្រើសរើសយកដី ដែលខ្ពស់ជាដីទីទួល មិនដក់ទឹក ត្រូវធ្វើដីឲ្យរៀបស្មើ កុំឲ្យមានដក់ទឹក ហើយភ្ជួរ ឬកាបផ្លាក់ ហាលពីមួយសប្តាហ៍ ទៅ ដប់ថ្ងៃ ហើយគេដាក់លាមកគោក្រៀម រួចគេពូនរង ឬ មិនបាច់ពូនរងក៏បានដែរ ចំពោះការដាំ គេកាប់រណ្តៅមួយចប ឬពីរចប កាប់ហើយដាក់ដាំកូនម្លិះ រួចស្រោចទឹក ជាការស្រេច។

គាត់បានបញ្ជាក់ថា កូនម្លិះដែលគាត់យកមកដាំនេះ គឺគាត់មិនបានបណ្តុះកូន ដោយខ្លួនឯងទេ។ គាត់បានទិញកូន ពីអ្នកបណ្តុះលក់។ កូនម្លិះមួយដើមតំលៃ ប្រាំពីររយហាសិបរៀល។ កូនម្លិះ វាងាយរស់ណាស់ ឲ្យតែយើងស្រោចទឹកជាប្រចាំ។ លុះរហូតវាលូតលាស់ចេញត្រួយ មានកំលាំងបន្តិច គេចាប់ផ្តើមដាក់ជីអ៊ីរ៉េ ក្នុងមួយគុម្ព គឺមួយស្លាបព្រាតូច។ ការថែទាំ ចំពោះខែប្រាំង មិនមានភ្លៀងធ្លាក់ គេត្រូវបូមទឹក ដាក់បីទៅបួនថ្ងៃម្តង។ តែចំខែវស្សា មានភ្លៀងធ្លាក់ គេមិនសូវបូមទឹកដាក់ទេ ត្រូវពិនិត្យមើលស្លឹក និងត្រួយរបស់វា។ បើមានដង្កូវ គេបាញ់ថ្នាំកំចាត់វា ដោយលាយថ្នាំជំនួយត្រួយ និងផ្កាវាផង។ លុះដើមម្លិះ មានអាយុប្រហែលប្រាំពីរខែ ទៅមួយឆ្នាំ ទើបម្លិះចេញផ្កា អាចប្រមូលផលបាន។ ការប្រមូលផល គេត្រូវបេះផ្កាវា ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ បើយើងបេះមិនទាន់ ផ្កាម្លិះនឹងរីក អត់មានតំលៃ។

ខណៈដែលកំពុងប្រមូលផល ក៏ត្រូវបាញ់ថ្នាំកំចាត់ដង្កូវ ក្នុងមួយសប្តាហ៍ ទៅដប់ថ្ងៃម្តង។ ការបាញ់ថ្នាំកំចាត់ដង្កូវ ត្រូវលាយថ្នាំជំនួយត្រួយ និងផ្ការបស់វា។ ម្លិះដើមចាស់វាមិនចេញផ្កាទេ គេត្រូវកាប់លះវា ហើយបូមទឹកដាក់ជី បាញ់ថ្នាំជំនួយត្រួយ បើមានត្រួយច្រើន ផ្កាក៏ចេញច្រើនដែរ។ នៅរដូវវស្សា ខែត្រជាក់ ម្លិះមិនសូវចេញផ្ការទេ។ តែបើក្នុងរដូវក្តៅវិញ ម្លិះចេញផ្កាច្រើន។ ថ្វីត្បិតតែរដូវត្រជាក់ ម្លិះមិនសូវចេញផ្កា តែផ្កាម្លិះក៏មានតំលៃដែរ។

លោក ទូច ឈុំ ប្រធានភូមិកោះក្របី១ បានថ្លែងថា ដំណាំម្លិះ ថ្វីត្បិតតែមិនមែនជាមុខរបរចំបង តែវាអាចដោះស្រាយជីវភាពបានដែរ។ វាអាចដោះស្រាយ ទាំងម្ហូបអហារ ស្រូវអង្ករ បុណ្យ ការ ក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ នៅក្នុងភូមិកោះក្របី១ របស់គាត់ ប្រជាពលរដ្ឋ ស្ទើរ ៨០ ភាគរយ ដែលចាត់ទុកមុខរបរដំណាំម្លិះ ជាមុខរបរចំបង។ ពីព្រោះដំណាំនេះ វាងាយស្រួលដាំ និងថែទាំណាស់ ហើយផ្ការបស់វា ក៏មានតំលៃទៀតផង។ នៅក្នុងរវដូវត្រជាក់ ផ្កាម្លិះ ក្នុងមួយគីឡួក្រាម អាចមានតំលៃពី ប្រាំបីម៉ឺន ទៅដប់ម៉ឺនរៀលឯណោះ។ តែចំពោះខែក្តៅវិញ សព្វថ្ងៃនេះ ផ្កាម្លិះ ចុះថោក ក៏នៅត្រឹមពី ពីរម៉ឺនប្រាំពាន់រៀល ទៅបីម៉ីនរៀលដែរ ក្នុងមួយគីឡូក្រាម។

លោកប្រធានភូមិ បានថ្លែងទៀតថា នៅក្នុងរដូវក្តៅ ហេតុអ្វីបានផ្កាម្លិះ ចុះថោក ពីព្រោះក្នុងរដូវនេះ គឺផ្កាម្លិះសំបូរដោយសារម្លិះ ចេញផ្កាច្រើន ហើយក្នុងរដូវនេះទៀតសោត ក៏មិនសូវមានបុណ្យទានដែរ។ វាខុសពីរដូវវស្សា ព្រោះរដូវវស្សា ជារដូវត្រជាក់ ម្លិះមិនសូវចេញផ្កា ហើយគឺជារដូវមួយ មិនសំបូរទៅដោយបុណ្យទានច្រើន ដូច្នេះទើបផ្កាម្លិះឡើងថ្លៃ គឺជួនកាល ឡើងដល់ថ្នាក់យើង ស្មានមិនដល់ទៀតផង។ ផ្កាម្លិះ ភាគច្រើន គេយកទៅចាក់ធ្វើកំរងផ្កាពាក់ ក និងបូជាព្រះ។ ក្រៅពីនេះ គេតែងយកទៅចាក់ជាបាច់ផ្កា ជាកងផ្កាតូច សំរាប់ជូនគូសង្សារ មិត្តភ័ក្តិ បងប្អូន ជីដូនជីតា ឪពុកម្តាយ ឬយកទៅប្រើប្រាស់ ដាក់ក្នុងទឹកមន្តប្រសិទ្ធីរំដោះគ្រោះចង្រៃ។

លោកប្រធានភូមិ បានបន្តទៀតថា នៅក្នុងភូមិនេះ ចំពោះប្រជាពលរដ្ឋ ខ្លាចតែអ្នកមិនឧស្សាហ៍ព្យាយាមទេ ដែលត្អូញថា មិនមានការងារធ្វើនោះ។ បើសិន អ្នកឧស្សាហ៍វិញ គឺមិនខ្វះការងារធ្វើទេ។ បើឆ្លៀតពេលទំនេរ ស៊ីស្នួលបេះផ្កាឲ្យគេក៏បាន ៥.០០០ រៀល (ប្រាំពាន់) ដែរ ក្នុងផ្កាម្លិះមួយគីឡូក្រាម។ បើអ្នកឧស្សាហ៍រៀនចាក់ផ្កា រហូតចេះចាក់ផ្កា ហើយស៊ីឈ្នួលចាក់ផ្កាឲ្យគេ ចាក់បានមួយ ដែលប្រវែង ៣ តឹក តំលៃ ៤០០ រៀល(បួនរយ) ហើយក្នុងមួយថ្ងៃ គេចាក់បានពីប៉ែតសិបដែក ទៅមួយរយដែក សរុបទឹកប្រាក់ ពីបីម៉ីនជាង ទៅបួនម៉ីនដែរ។ ការចាក់នេះ គឺយកដែកស្រដៀងម្ជុលដេរបាវប្រវែងបីតឹក ចាក់ដោតនឹងគល់ទងផ្កា ហើយទាញអែមជាប់ៗគ្នា សំរាប់ធ្វើកំរងផ្កាផ្សេងៗ។

ពាក់ព័ន្ធនឹងមុខរបរដំណាំផ្កាម្លិះនេះ លោកលីវ វ៉ាន់ថេង ចៅសង្កាត់ព្រែកថ្មី បានថ្លែងថា ប្រជាពលរដ្ឋ នៅក្នុងសង្កាត់របស់លោក មានចំនួន ៣.៤៥០ គ្រួសារ ហើយមានប្រជាពលរដ្ឋ ប្រមាណ ៣៥% ដែលប្រកបរបរដំណាំផ្កាម្លិះនេះ។ ភាគច្រើន គឺប្រជាពលរដ្ឋ នៅក្នុងភូមិកោះក្របី១ និងភូមិព្រែកថ្មីមួយ ដែលប្រកបរបរដំណាំផ្កាម្លិះ ច្រើនជាងគេ៕